Geneza Lubuskiego Muzeum Wojskowego sięga końca lat siedemdziesiątych, gdy zbiory działów etnograficznego, archeologicznego i historycznego (militaria) Muzeum Ziemi Lubuskiej, zostały rozdzielone między nowo powstałe placówki w Ochli, Świdnicy oraz Drzonowie. W 1978 roku do dyspozycji LMW oddano klasycystyczny pałac powstały ok. 1816 r., należący do ówczesnych właścicieli drzonowskich dóbr – rodu von Misitschek. Oficjalnie nową instytucję muzealną otwarto w 1985 roku a jej dyrektorem został pomysłodawca instytucji, dr. Włodzimierz Kwaśniewicz, który kierował placówką przez następne 27 lat. Poza zbiorami odnoszącymi się do historii wojskowości, Muzeum posiada kolekcję dzieł sztuki, na którą składają się głównie obrazy olejne, grafiki oraz rysunki, w dużej części artystów związanych z regionem lubuskim. W przestrzeniach wystawienniczych LMW znajdują się także Galerie Autorskie, których idea powstania zaczerpnięta została z Muzeum Ziemi Lubuskiej. Niewielka przestrzeń ekspozycyjna koło hallu głównego została zamieniona w 1986 roku na Galerię Zenona Polusa (pomysłodawcy i współorganizatora Biennale Sztuki Nowej), który zrealizował w niej „Obiekty Militarne”. Obiekty tworzyły posępny las, przecinały jednolitą i zarazem minimalistyczną zabytkową przestrzeń. Do wykonania dzieła twórca wykorzystał cały „arsenał” pozornie przypadkowych przedmiotów i ich fragmentów (m.in. opalone drewniane belki, zardzewiałe rury, narzędzia rolnicze i pręty stalowe,). ,,Obiekty Militarne" stanowiąc manifest artystyczny z założenia były protestem przeciwko przemocy. Obecnie ten fragment przestrzeni muzealnej zaaranżowany został na niewielki „Gabinet Myśliwski”. http://www.muzeum.drzonow.eu
Powrót do listy projektów