Malarka, rysowniczka, poetka. Urodziła się w 1913 we Lwowie. Studiowała w wiedeńskiej Frauen Akademie w latach 1932-34 i krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych pomiędzy rokiem 1934 a 1936 (pod kierunkiem Wojciecha Weissa). Związana z gronem twórców krakowskich (Grupa Krakowska) i warszawskich; pokazywała swoje prace zarówno w Galerii Krzysztofory, jak w Galerii Krzywe Koło. Bardziej jednak identyfikowała swoje poszukiwania z kręgiem Tadeusza Kantora, zwłaszcza z intensywnie i różnorodnie przetrawianą w tym gronie tradycją surrealizmu. Zdarzało jej się jednak brać również udział w spotkaniach artystów eksperymentujących, przede wszystkim Sympozjach Złotego Grona (1963 r. i 1977 r.) oraz Plenerach Koszalińskich (Osieki 1964-1967, 1972 r., 1976-1978). Jej twórczość zarówno– malarska i poetycka – stanowi indywidualną "trawestację" doświadczeń surrealizmu, chociaż sama artystka nie lubiła być nazywana surrealistką. Początkowo, w latach 50. i 60., w jej malarstwie dominują formy organiczne. Kompozycje z lat 70. są natomiast bardziej uporządkowane. Rosenstein wykorzystywała w nich struktury geometryczne, niekiedy architektoniczne. Z kolei na samym początku lat 80. zdarzało się jej pozostawiać kartkę papieru niemal pustą – z zaledwie kilkoma wyrazistymi kreskami. Ta niejako alchemiczna postawa nieustannego poszukiwania właściwa jest całej jej sztuce.
Powrót do listy projektów