Malarz reprezentujący w latach 20. nurt nowego klasycyzmu, przedstawiciel koloryzmu i abstrakcji aluzyjnej. Urodził się w 1890 roku we Lwowie. Edukację artystyczną rozpoczął w 1908 w krakowskiej Szkole Leonarda Stroynowskiego; równocześnie podjął studia prawnicze na Uniwersytecie Jagiellońskim. Naukę malarstwa kontynuował w latach 1912-1914 i 1918-1920 w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych pod kierunkiem J. Malczewskiego i S. Dębickiego. W latach 1925-1928 przebywał jako stypendysta Związku Polskich Artystów Plastyków w Paryżu, gdzie wystawiał swe prace na Salonie Jesiennym. Indywidualne prezentacje malarstwa artysty odbyły się w paryskich galeriach Au Sacré du Printemps i Carmine W 1928 artysta powrócił do Krakowa. Należał do ugrupowań Nowa Generacja i Zwornik. W 1932 roku uczestniczył w związanej z olimpiadą wystawą sztuki w Los Angeles, zaś w 1938 roku wziął udział w Międzynarodowej Wystawie Sztuki w Pittsburgu. W latach 1932-1939 współpracował z czasopismami "Czas" i "Głos Plastyków", zaś po wojnie z "Przeglądem Artystycznym". W 1946 osiadł we Wrocławiu, gdzie stworzył organizacyjne zręby Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych, w której objął posadę profesora. Do 1950 pełnił funkcję rektora uczelni; wykładał do 1961 roku. W 1962 wszedł do grona członków-założycieli Grupy Wrocławskiej. W drugiej połowie lat 1950-ych skrystalizował się dojrzały styl malarski Gepperta zbliżony do abstrakcji aluzyjnej.
Powrót do listy projektów