Urodził się w 1934 roku w Zaworach koło Książa Wlkp. Jeden z najwybitniejszych polskich artystów współczesnych: rzeźbiarz, malarz, grafik, autor instalacji, scenograf, teoretyk sztuki, pedagog. Pracował na Uniwersytecie Artystycznym w Poznaniu. Był profesorem w Instytucie Sztuk Wizualnych na Wydziale Artystycznym Uniwersytetu Zielonogórskiego (1992-2006). Studiował w PWSSP w Poznaniu (1952-1958). Dyplom w Pracowni Rzeźby prof. Bazylego Wojtowicza. Wystawiał w ważnych galeriach autorskich, m. in. w poznańskiej Od Nowie (1960 r.), krakowskich Krzysztoforach (1965 r.), chełmińskiej Galerii 72 (1974,1990), warszawskiej Zachęcie (1969 r.). oraz Centrum Rzeźby Polskiej W Orońsku (1990) - której to instytucji przewodniczył w Radzie Programowej. Brał udział w ekspozycjach Złotego Grona w 1965 roku i nieprzerwanie w latach 1960-1970. W 1972 roku miał indywidualna wystawę w kierowanej przez Mariana Szpakowskiego Galerii 70. Podczas interdyscyplinarnego pleneru w Łagowie Lubuskim w 1974 roku stworzył wspólnie z Stefanem Pappem założenia ,,Karty Łagowskiej". W 1976 roku w ramach Zielonogórskich Spotkań Rzeźbiarskich, był jednym z artystów przygotowującym rzeźbiarsko-urbanistyczny projekt ukształtowania wschodniej części parku Winnego i placu Słowiańskiego w Zielonej Górze. W latach 80 wspierał organizację Biennale Sztuki Nowej. Sam wystawiał na I,II (1985-1987), V i VI (1993-1996) BSN.
Powrót do listy projektów